Altruizm częścią natury człowieka (?)

[Xsenia]

Tak masz rację. Egoizm pomaga nam żyć. Natomiast to superego jest złe. Ale ludzie zwykle mylą jedno z drugim.

człowiek podejmuje tylko te działania, które pobudzają ośrodek nagrody i przyczyniają się do wydzielania serotoniny - czyli działania, które uznaje się za korzystne. Mówienie, że robi się coś bez myślenia o sobie i swoich korzyściach, jest oszukiwaniem albo innych, albo siebie samego.

Nie bierzesz pod uwagę, że czyniąc dobro (pomagając np. innym, biednym ludziom) ten ktoś czuje wdzięczność płynącą od potrzebujących. I już to może być czynnikiem wyzwalającym ośrodek nagrody. Niekoniecznie musi być to coś materialnego.
Ale fakt faktem, że człowiek nie robi niczego, co nie przynosi mu korzyści, tyle że nie tylko materialnych, ale także psychicznych i względnych (np. nagroda w przyszłym niebie, "wyższe stanowisko" w Umbralu itp.) i wszelkich innych.

[cthulhu87]

Odnośnie tej dyskusji zastanowił mnie przypadek niepijących alkoholików - ludzie ci opisują ogromne uzależnienie fizjologiczne po latach nieustannego "chlania", a mimo to coś w nich nagle zaskakuje, podejmują decyzję o sobie, że przestają pić. I niektórym naprawdę się udaje. Warte zastanowienia, w kontekście relacji duch - materia.

[1Prawda1]

Warte zastanowienia, w kontekście relacji duch - materia.

Moje zastanowienie się nad tym przyniosło takie skutki:

Człowiek nie poznawszy lub zapomniawszy siły dobra* splątał życie z danym nałogiem, on już się wycofał z myślenia ''muszę walczyć aż nie wygram'' - najpierw więc potrzebna mu będzie chęć do walki a później dopiero sama ta walka, to idzie etapowo, to pierwsze, później drugie. Duch człowieka wyzwala się z sideł materii, już jest mądrzejszy i teraz on rządzi. Platon wyróżnia trzy części duszy w człowieku: ''boski rozum oraz należące częściowo do świata postrzeżeń szlachetniejsza popędliwość i niższa pożądliwość.'' Jak sam kiedyś zauważyłeś, koń rozumny musi prowadzić, aby człowiek żył ze sobą w zgodzie.

*Niestety nie da się tego rozwinąć, a wiem, że by pasowało. Używając słowa ''siła'' miałem na celu tę prawidłowość, że rozum rządzi opisaną powyżej jak również to, że dobro współgra z człowiekiem.

[Mirek]

Każdy nie pijący alkoholik w pewnym momencie swojego picia, uświadomił sobie, że jak nic z tym nie zrobi, to to go zabije. Świadomość jest tak silna, że może skutecznie zablokować chęć picia.

[philosophus]

Tak masz rację. Egoizm pomaga nam żyć. Natomiast to superego jest złe. Ale ludzie zwykle mylą jedno z drugim.

człowiek podejmuje tylko te działania, które pobudzają ośrodek nagrody i przyczyniają się do wydzielania serotoniny - czyli działania, które uznaje się za korzystne. Mówienie, że robi się coś bez myślenia o sobie i swoich korzyściach, jest oszukiwaniem albo innych, albo siebie samego.

Nie bierzesz pod uwagę, że czyniąc dobro (pomagając np. innym, biednym ludziom) ten ktoś czuje wdzięczność płynącą od potrzebujących. I już to może być czynnikiem wyzwalającym ośrodek nagrody. Niekoniecznie musi być to coś materialnego.
Ale fakt faktem, że człowiek nie robi niczego, co nie przynosi mu korzyści, tyle że nie tylko materialnych, ale także psychicznych i względnych (np. nagroda w przyszłym niebie, "wyższe stanowisko" w Umbralu itp.) i wszelkich innych.

Właśnie biorę pod uwagę i o tym tez pisałem w kontekście Kolbego.
Dwa, zakochani często tak postępują, robią dużo dla drugiej osoby, aby poczuć jej wdzięczność (dla nich jest to ta nagroda o którą się starają), mimo, że mogą nie dostawać materialnie nic.
Niemniej, miłośc nie jest całkowicie bezinteresowna, bo obie strony chcą tu czerpać korzyść, przede wszystkim emocjonalną.

[czarnyMag]

Czyli doskonały altruizm to nie jest pomaganie innym lub robienie czegokolwiek dla kogokolwiek lecz życie w pokoju z otoczeniem, niejako nakierowanie się na siebie coś w rodzaju egoizmu - a inni niech czerpią z nas, niech sami zadecydują o sobie - coś w tym stylu. I nie może być mowy o żadnej ingerencji w drugiego człowieka (dla jego dobra dostanie dobro o które nie prosi a które go zgwałci niejako robiąc spustoszenie w jego nieprzygotowanym na to "dobro" umyśle