PIĘĆ TYPÓW SPIRYTYSTÓW
1.Spirytyści,którzy nie wiedzą, że nimi są.
Chociaż nigdy nie słyszeli o doktrynie spirytystycznej, mają wrodzone poczucie postulatów, wyrażonych słowami i myślami.
U tych osób poczucie bycia spirytystą jest obecne chociaż nie znają tej filozofii, wierzą w Boga, w nieśmiertelność duszy, w reinkarnację, w prawo przyczyny i skutku oraz inne spirytystyczne zasady.
2.Spirytyści eksperymentaliści
Dla nich spirytyzm jest nauką polegającą na obserwacji dziwnych wydarzeń, które są manifestacjami mediumistycznymi.
Interesują się tylko zjawiskami naukowymi, nie przestrzegając filozoficznej i moralnej części doktryny.
Wiele razy ,z powodu niewiedzy kierownictwa grup spirytystycznych ,uczestniczą w sesjach mediumistycznych z całkowitym brakiem
przygotowania duchowego i intelektualnego
3.Spirytyści niedoskonali
Wierzą w spirytystyczne postulaty. Rozumieją i podziwiają filozoficzną i moralną część doktryny, ale dalej w ich charakterach widać dumę, pychę, egoizm i zapęd do materializmu.
Wielu z nich bierze udział w spotkaniach spirytystycznych. Nie są jednak zaangażowani we własną reformę moralną.
4.Spirytyści fanatyczni
Olśnieni doktryną spirytystyczną ,zapominają, że wiara musi być uzasadniona.
Są łatwym łupem dla mistyfikatorów zarówno tych (wcielonych jak i odcieleśnionych) którzy wykorzystują ich do oczerniania i ośmieszania doktryny i ich sympatyków.
Są też tacy (zainicjowani w filozofii spirytystycznej) ,którzy próbują ,,nawrócić,, wszystkich krewnych i przyjaciół, zapominając, że każdy duch ma swoją chwilę na duchowe przebudzenie.
5.Spirytyści chrześcijanie.
Chrześcijanie (lub prawdziwi spirytyści) studiują i żyją w pełni postulatami spirytystycznymi.
Świadomi przemijalności ziemskiego życia, wykorzystują obecne wcielenie jako dźwignię ewolucji duchowej. Starają się stłumić swoje złe tendencje, przeprowadzając głęboką reformę. Miłosierdzie jest wyrazem ich wiary opartej na naukach Mistrza Jezusa.
Allan Kardec